با سلام .
در اسلام دستور است که فرزندتان را 7 سال رها کنید تا بازی کند . این دستور نشانگر تاثیر بازی در تربیت کودک است چون اسلام که این همه روی تربیت تاکید دارد همین اسلام دستور به بازی کودک می دهد و بعد می فرماید در 7 سال دوم او را تعلیم دهید و ادب به او بیاموزید و باید فرمانبردار باشد و در 7 سال سوم وزیر و معاون شما باشد آنچه مهم است که بدانیم اینکه این یک روند است که باید طی شود اگر فرزند در سنین کودکی خوب بازی نکند نمی تواند خوب تعلیم ببیند . اینکه می فرماید فرزندتان را رها کنید تا بازی کند منظور این نیست که اصلا به او کار نداشته باشید و او را تربیت نکنید بلکه منظور اینست که تربیت او در این 7 سال عموما با بازی باید همراه باشد و اگر مطلبی بخواهیم به او یاد بدهیم هم در درون همین بازی است و شما هم تجربه کرده اید که کودک در این سن حرف شنوی چندانی ندارد و نمی توان با امر و نهی او را تربیت کرد .
نتبجه گرفتیم که بازی نیاز کودک است و باید به تربیت او کمک کند پس اگر کودکی جنب و جوش لازم را ندارد و بازی نمی کند نشان مشکلی در درون اوست و اگر می بیینیم فرزند ما سروصدا می کند و بازی می کند باید خوشحال باشیم و او را منع نکنیم البته باید رفتار او را مدیریت کنیم که هم بازی کند و هم به کسی آسیب نرساند . نقش اسباب بازیها هم بسیار مهم است که در نوشتاری دیگر به آن خواهیم پرداخت
از مدیریت وبلاگ
نظرات شما عزیزان:
پاسخ:خواهش میکنم دوست عزیز
